Gıdalarda yasal olarak izin verilen pestisit kalıntıları oluşturma sürecini adım adım keşfettiğimizde, insan sağlığını güçlü bir şekilde koruyan ve çiftçilere net üretim kuralları sunan ayrıntılı bir bilimsel yöntem olduğu ortaya çıkacaktır.

Gıdalardaki Maksimum Kalıntı Sınırı (MRL)

Meyve, sebze, süt, yumurta ve et gibi bütün yiyeceklerin üretimi sırasında, mahsulleri tahrip edebilecek veya hayvanı hasta edebilecek böcek, mantar, mikroorganizma veya zararlı böceklerin varlığını önlemek veya azaltmak için kimyasal ürünler kullanılır. Bu bileşiklerin düzenli kullanımı nedeniyle, izlerin – çok az miktarların – gıdada kalması mümkündür. Bu miktarlara “kalıntı” diyoruz.

Kalıntıların oluşmamasını veya yasal sınırlar altında kaldıklarından emin olmak için bu kimyasalları dikkatli kullanmak şarttır. Bu limite Maksimum Kalıntı Limiti (MRL) diyoruz.

Günümüzde MRL’lerin nasıl ve ne zaman belirlenmesi gerektiği ve kamusal alanda MRL’nin gerçekte ne olduğu, sınırların nasıl belirlendiği ve MRL’lerin insan sağlığı ve gıda ticareti açısından etkileri konusunda büyük tartışmalar var.

Tarımsal üretimde, böcek ilaçları ve veteriner ilaçları için MRL’ler belirlenmektedir. Tartışmayı ve açıklamayı basitleştirmek için, aynı ilkeler veteriner ilaçlarının kalıntıları için geçerli olsa da, pestisit kalıntılarını örnek olarak kullanacağız.

MRL nedir?

Codex Alimentarius, bir MRL’yi şöyle tanımlamaktadır: “Pestisitler İyi Tarım Uygulamaları (GAP) uyarınca doğru şekilde uygulandığında, gıdada veya yemde yasal olarak tolere edilen en yüksek pestisit kalıntısı seviyesidir”.

Her ne kadar tanım MRL’nin iyi tarımsal uygulamalarla (GAP) sıkı bir şekilde bağlantılı olduğunu göstermede açık olmasına rağmen, bir MRL belirleme yöntemi aynı zamanda katı insan sağlığı unsurlarını da dikkate almaktadır. Bu, MRL’lerin pestisitlerin GAP perspektifinden doğru kullanımını yansıtan yasal sınırlar olmasına rağmen, bunların sırasıyla insan sağlığı için güvenlik kriterlerini birkaç büyüklük sırasına göre aşan bir limit oluşturduğunu genelleştirmeyi mümkün kılar. Bir MRL’nin elemanlarını açıkladığımızda bu cümle daha açık olacaktır.

Bir MRL nasıl belirlenir?

Bir MRL’nin ne olduğunu tam olarak anlamak için, nasıl belirlendiklerini ayrıntılı olarak incelemek en iyisidir. Aşağıda açıklanan süreç, gelişmiş ülkelerin genel olarak kullandıkları şeydir. Mevzuata bağlı olarak, prosedürler farklı olabilir, ancak hepsinde aşağıdaki ortak unsurlar bulunur:

  • Bilgi dosyası: Bitkilerde ve gıdalarda toksikolojik veriler, atıklar, analitik yöntemler ve metabolizma gibi MRL’nin kurulmasını desteklemek için gerekli tüm bilgileri içeren belgelerin toplanması.
  • Toksikolojik değerlendirme: Diğerlerinin yanı sıra kanserojen, teratojenik veya mutajenik olmadığından emin olmak için molekülün kimyasal bileşimi incelenir.
  • Risk değerlendirmesi: Önerilen bir MRL’ye (MRLp) sahip olmak yeterli değildir. Gıdada bulunan bu kalıntı miktarının insan sağlığı üzerinde bir etkisinin olup olmadığını değerlendirmek gerekir. Bunun için böcek ilacı maruziyetinin kısa ve uzun vadede etkilerini inceleyen akut ve kronik risk değerlendirmesi yapılır. Bu aşamadaki açıklamayı basitleştirmek için, kronik risk değerlendirmesi örneği kullanacağız.

MRL’nin insan sağlığı riskini tahmin etmek için göz önünde bulundurulması gereken iki unsur vardır:

  1.  Popülasyonda tüketilen yiyecek miktarı
  2.  Gıdadaki pestisidin konsantre edilmesi (bu durumda, önerilen MRL).

Bu iki veri noktasını ilişkilendirmek için uluslararası kabul görmüş metodoloji, Kabul Edilebilir Günlük Alım (ADI) yoluyla gerçekleştirilir. ADI, Codex Alimentarius tarafından “bir vücut ağırlığı (bw) cinsinden ifade edilen yiyecek veya içeceklerde gıda katkı maddesi miktarının tahmini olarak, tüketiciye önemli sağlık riski olmadan, bir ömür boyunca günlük olarak tüketilebilecek bir tahmin” olarak tanımlanmaktadır. Bu nedenle, insanların maruz kaldığı kalıntı miktarının (önerilen MRL’nin ürünü) hesaplanması ADI’den düşük olmalıdır.

Şekil 1: MRLp 1mg / kg ve ADI’si 0.01 mg / kg olan elmalardaki varsayımsal bir pestisidin risk değerlendirmesinin kavramsal haritası.

Bu risk değerlendirmesinin, insan sağlığını sağlama konusunda birkaç güvenlik katmanı sağlayan son derece muhafazakar varsayımlar içerdiğini vurgulamak önemlidir. Örneğin, MRLp genellikle saha denemelerinde tespit edilen kalıntılardan çok daha yüksektir. Ek olarak, risk değerlendirmesi, yaşamınız boyunca yediğiniz tüm mahsullerin, aslında çok nadiren meydana gelen bu yüksek seviyeye sahip olduğu varsayımıyla gerçekleştirilir. Son olarak, akut riskler için hala çok daha karmaşık ve kısıtlayıcı bir değerlendirme yapıldığından bahsetmek gerekir.

MRL aşıldığında ne olur?

MRL’lerin her ülke tarafından belirlenen ve GAP’a bir ek yansıtan yasal sınırlar olduğunu hatırlayalım. Ek olarak, bunlar insan sağlığını koruma önlemlerini temsil etmemektedir; bununla birlikte, dolaylı olarak gıdanın güvenli olduğuna dair güvence sağlarlar. Şekil 2, aşırı durum senaryoları kullanarak bunu mükemmel şekilde göstermektedir. MRL’lerin kurulması sürecinden geçtikten sonra, bunun arkasında insan sağlığını geniş bir güvenlik yelpazesi ile koruyan kapsamlı bir bilimsel prosedür olduğunun farkındayız.

Şekil 2: Değişen pestisit kalıntıları konsantrasyonunun, MRL’nin birkaç katı üstünde olsa bile ne kadar güvenli olabileceğini açıklama.

Kaynak : allianceforscience.cornell.edu

Bioeasy Chlorothalonil ,Chlorpyrifos,Organophosphorus, Carbendazim ve Thiabendazole Pestisit Kalıntı Hızlı Test Kitine ürünler kısmından GIDALARDA PESTİSİT TESTLERİ bölümünden ulaşabilirsiniz. Bu testler meyve,sebze ve yeşillik gibi ürünlerde pestisit kalıntısının tespiti için kullanılır.Bütün test 15-20 dakika sürer.